Σχέση της επιστολής του Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου προς την Παλαιά Διαθήκη
Μέρος Πέμπτο
Εκ της όλης όμως ιερής ιστορίας ο αρχιερεύς Ιησούς φαίνεται να είναι ζηλωτής και δίκαιος, όχι χλιαρός ή βεβαρημένος από σοβαρά παραπτώματα[1]. Τι σημαίνει λοιπόν η ελεεινή του εικόνα κατά το όραμα του Ζαχαρία και η δίκη του και η αθώωσή του; Κατά το όραμα ο αρχιερεύς Ιησούς είναι το σύμβολο όλου του λαού. Η κατάστασή του είναι η κατάσταση του λαού, του οποίου είναι επίσκοπος. Στην Π.Διαθήκη πολλές φορές ο επίσκοπος ή ο γενάρχης του λαού ταυτίζεται πνευματικώς και ηθικώς με τον λαό του. Γι αυτό οι λαοί φέρουν το όνομα του γενάρχη και αναφέρονται ως πρόσωπα, πχ Ισραήλ, Εδώμ, Αμαλήκ. Ιδιαιτέρως αυτό γίνεται για τους λαούς που προέρχονται από τον Αβραάμ. Ο δε Ισραήλ ως λαός λέγεται ενίοτε και Ιακώβ[2]. Στην διαθήκη του ο Ιακώβ προλέγει για τους υιούς του πράγματα, από τα οποία άλλα αρμόζουν σε αυτούς ως πρόσωπα και άλλα στις εξ αυτών φυλές τους. Οι αμαρτίες του Ισραήλ στην έρημο βαραίνουν και τον επίσκοπο αυτού Μωυσή, την δε τιμωρία απολαμβάνουν και οι δύο από κοινού. Ο λαός απιστεί και επαναστατεί κατά του Θεού, ο δε Μωυσής δεν απιστεί και δεν γογγύζει, αλλά μόνο καταλαμβάνεται από αμηχανία και σιωπά μπροστά στην λαϊκή οργή. Εντούτοις τιμωρείται μαζί με τον λαό με την ίδια σκληρή τιμωρία[3]. Κατά το ίδιο πνεύμα και στο όραμα του Ζαχαρία ο ρυπαρός και ημίκαυστος λαός που επέστρεψε από την Βαβυλώνα, δικάζεται και αθωώνεται με χάρη στο πρόσωπο του αρχιερέως Ιησού, ο οποίος ως πρόσωπο είναι ανεπίληπτος. Η διαμάχη του αγγέλου και του διαβόλου για το σώμα του Ιησού είναι διαμάχη για το ποιός θα αποσπάσει τον Ισραήλ. Το σώμα του Ιησού είναι ο ίδιος ο Ισραήλ. Αλλά και η διαμάχη αυτή είναι διηνεκής και ο Ισραήλ συμβολίζεται συνεχώς μέσω του σώματος των εκάστοτε επισκόπων του. Γι αυτό όπως λέγεται σώμα του Ιησού, δύναται να λεχθεί και σώμα του Δαυΐδ, του Ααρών, του Μωυσέως, του Ιακώβ, του Αβραάμ. Λέγεται όμως κατ’ εξοχήν σώμα του Μωυσέως, γιατί αυτός είναι στην ιστορία του παλαιού Ισραήλ ο εξοχότερος επίσκοπός του. Ο Ιούδας λοιπόν αναφέρεται στην διαμάχη την οποία είδε στο όραμά του ο Ζαχαρίας, τον δε λαό, ο οποίος είναι αντικείμενο της διαμάχης και συμβολίζεται με το σώμα του Ιησού, αντί να τον αποκαλέσει σώμα Ιησού, τον αποκαλεί σώμα Μωυσέως. Η εναλλαγή αυτή δεν είναι μια άνευ σημασίας εναλλαγή, την οποία κάνει μόνο και μόνο επειδή έχει την άδεια να την κάνει, αλλά είναι η ερμηνεία της προφητείας του Ζαχαρία. Όπως ο Παύλος, όταν στις Πράξεις ονομάζει τα ίδια πρόσωπα πότε πρεσβυτέρους, πότε επισκόπους, δεν φανερώνει τίποτα άλλο παρά ότι πρόκειται για το ίδιο αξίωμα[4], έτσι και ο Ιούδας, όταν ονομάζει το σώμα του Ιησού σώμα του Μωυσέως, φανερώνει ότι πρόκειται για το ίδιο σώμα, το οποίο δεν είναι ούτε του ενός ούτε του άλλου το αισθητό σώμα, αλλά ο λαός του Ισραήλ.
[1] Εσ 2,2. 2,36. 2,40. 3,2. 3,8. 3,9. 4,3. 5,2. 8,33. 10,18. Νε. 3,19. 7,7. 7,11. 7,39. 7,43.
[2] Βλ. πχ Ησ. 14,1.
[3] Γεν. 49,1-27.
[4] Πράξ. 20,17. 20,28. Άλλο ζήτημα το ποιό αξίωμα εννοεί εδώ ο Παύλος.