Να πάρουμε καιρό;
Ο χρόνος που προηγείται της Θείας Λειτουργίας αποσκοπεί στην επιμελημένη πνευματική προετοιμασία του ιερέως. «Μέλλων ο ιερεύς την θείαν επιτελείν μυσταγωγίαν, οφείλει προηγουμένως μεν κατηλ-λαγμένος είναι μετά πάντων και μη έχειν τι κατά τινος». (Όταν πρόκειται ο ιερεύς να επιτελέσει τη θεία μυσταγωγία, οφείλει προηγουμένως να είναι συμφιλιωμένος με όλους και να μην έχει κάποια έχθρα με κανέναν).
Η καταλλαγή με όλους, η αγάπη και η ανεξικακία, είναι η απολύτως απαραίτητη συνθήκη για τον ιερέα, ώστε να κατατολμήσει της φρικτής ιερουργίας. Η αγάπη είναι θυσία ανώτερη από κάθε άλλη θυσία. «Ταύτης άνευ, ουδέ εκείνην προσδέχεται». (Χωρίς την αγάπη, ούτε τη λατρεία δέχεται). Τί νόημα θα είχε μια λατρευτική (δηλ. αγαπητική) εκδήλωση προς τον Θεό, χωρίς αγάπη προς τον πλησίον; Ο υπέρτατος σκοπός είναι η ενότητα.
(Γι’ αυτό έγιναν τα πάντα. Γι’ αυτό και ο Θεός έγινε άνθρωπος και έκανε όλα εκείνα, για να μας συνάξει (σε μια ενότητα) (Ιω. Χρυσοστόμου, Ομιλία ΙΣΤ΄ Εις Ματθαίον).
Θεού. Ζητάει θεία ενίσχυση για τη μεγάλη διακονία που έχει να περαιώσει και την άδεια του Κυρίου να του επιτραπεί να παραστεί ακατακρίτως μπροστά στο φοβερό βήμα του.
Την ώρα εκείνη ο ιερεύς δεν ζητάει παράταση της ζωής του για κάτι δευτερεύον. Ο χρόνος του είναι πολύτιμος, γιατί πρέπει να φέρει εις πέρας τη Θεία Λειτουργία. Ζητάει να «λάβει καιρό», μόνο για να τελειώσει τα «φρικτά μυστήρια». Αν μείνει στη μέση η Θεία Λειτουργία, επειδή μπορεί να τελειώσει ο χρόνος του ιερέως ξαφνικά, ούτε άγγελος δεν μπορεί, δεν έχει εξουσία να τη συνεχίσει. Ο χρόνος δεν είναι στο χέρι μας. Πόσα σπουδαία πράγματα χάνονται κάποτε, γιατί λείπουν λίγες στιγμές για την ολοκλήρωσή τους!
Άρα ο χρόνος αποκτά αξία από το έργο που επιτελούμε μέσα σ’ αυτόν. Μιλάμε και για χαμένο χρόνο κάποτε. Μπορούμε συνεπώς να πούμε ότι ο χρόνος ή αξιοποιείται ή, αντιστρόφως, χαραμίζεται. Αν συμβαίνει το δεύτερο, τίθεται το ερώτημα: Μπορεί κανείς να ζητάει παράταση του χρόνου της ζωής του, όταν δεν σκοπεύει να τον αξιοποιήσει για κάτι σημαντικό; Για να τον χαραμίσει απλώς σε ασήμαντα, ανούσια, άχρηστα ή και, το χειρότερο, σε επιβλαβή πράγματα;
Πριν ζητήσουμε λοιπόν όλοι μας στην αρχή του νέου έτους να «πάρουμε καιρό», ας σκεφτούμε έναν πραγματικά καλό λόγο, για τον οποίο αξίζει να μας τον παραχωρήσει ο Θεός.