Το ψεύδος
Ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός, αν οι άνθρωποι πρόσεχαν και κρατούσαν τον εαυτό τους μακριά από το ψέμα. Eάν σεβόταν την εντολή του Θεού «ου ψευδομαρτυρήσεις», ιδιαίτερα στις μέρες μας, σε μια εποχή όπου δύσκολα ομολογούμε την αλήθεια, το ψεύδος έχει εξαπλωθεί σαν επιδημική γρίπη, όπως και η βλασφημία.
Προστάδιο του ψεύδους είναι η αργολογία. Εκείνος που λέει πολλά λόγια είναι αδύνατο να γλυτώσει από την παγίδα του ψεύδους και το κύριο χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας είναι η συμφεροντολογική ζωή. Η μεν βλασφημία είναι μια αμαρτία που κάνει εντύπωση, γιατί συνήθως γίνεται φανερά. Το ψεύδος, όμως, περνά συνήθως απαρατήρητο, και βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις του ανθρώπου με το Θεό, παράλληλα όμως και με τους συνανθρώπους. Το ψεύδος είναι μια από τις πονηρές μεθόδους του διαβόλου.
Ο διάβολος ένα επιδιώκει: την απώλειά μας, την κόλασή μας. Προκείμενου, λοιπόν, να μας απομακρύνει απ’ το μοναδικό Σωτήρα, μεθοδεύει τα πάντα, κλείνει τα μάτια των πολλών, για να μη δούνε τα τόσα θαύματα που έκανε ο Χριστός σε αμαρτωλούς.
Κι ο τρόπος που ο Κύριος καλεί τους αμαρτωλούς, ονομάζεται Μετάνοια! Αφού, λοιπόν, ο διάβολος είναι ο επινοητής αλλά και ο πατέρας του ψεύδους, εκείνοι που ψεύδονται είναι μαθητές, οπαδοί και συνεργάτες του.
Ενώ ο άνθρωπος που αγαπά να λέει την αλήθεια, είναι ο άνθρωπος του Θεού! Ο ευλογημένος άνθρωπος, είναι μιμητής του Χριστού, γιατί ο Χριστός ομολογούσε και διαβεβαίωνε για τον εαυτό Του λέγοντας: «Εγώ είμαι η Αλήθεια, εγώ την Αλήθεια λέγω».
Πηγή: Εκκλησιαστική και κοινωνική αγωνία – Πότε και πώς να εξομολογείσαι.
Επιμέλεια: Ιερός Ναός Αγίου Νικάνορος